Fl-okkażjoni tas-Sena Ġubilari tal-Ħniena wieħed mis-salmi li żgur jgħinna fir-riflessjoni tagħna fuq dan l-attribut ta’ Alla li tant nisimgħu u nitkellmu dwaru huwa propju s-Salm 51, magħruf bħala l-Miserere. F’din it-talba penitenzjali, qabel tintalab il-maħfra, tiġi l-istqarrija tal-ħtija, u min qed jitlob, huwa u jħalli l-imħabba ta’ Alla ssaffih, isir ħlejqa ġdida, li kapaċi jobdi, hu mimli bi spirtu qawwi u jrid ifaħħar lil Alla mill-qalb.
It-“titlu” li t-tradizzjoni antika Lhudija tat lil dan is-Salm jirriferi għas-sultan David u għad-dnub tiegħu ma’ Betsabea, mart Urija l-Ħitti. Is-sultan David, imsejjaħ minn Alla biex jirgħa lill-poplu tiegħu u jmexxih fit-triq ta’ l-ubbidjenza għal-Liġi divina, jittradixxi l-missjoni tiegħu u, wara li jagħmel adulterju ma’ Betsabea, jibgħat lil żewġha għall-mewt. Xi dnub ikrah! Il-profeta Natan jikxiflu dnubu u jgħinu jagħraf il-ħtija tiegħu. Hawn isseħħ ir-rikonċiljazzjoni ma’ Alla, fl-istqarrija ta’ dnubu. U hawn David kien umli wkoll.
Min jitlob b’dan is-Salm hu mistieden jagħmel tiegħu l-istess sentimenti ta’ ndiema u ta’ fiduċja f’Alla li kellu David meta ntebaħ bid-dnub tiegħu u nidem u, anki jekk kien sultan, iċċekken bla ma beża’ jistqarr ħtijietu u jistqarr il-miżerja tiegħu quddiem il-Mulej, imma konvint miċ-ċertezza tal-ħniena tiegħu. U ma kienx xi dnub żgħir, xi gidba ċkejkna, dak li kien għamel: kien għamel adulterju u qtil biex jissodisfa d-dnub tiegħu stess. Is-Salm jiftaħ b’dan il-kliem ta’ supplika:
“Ikollok ħniena minni, o Alla, fi tjubitek;
fil-kobor tal-ħniena tiegħek
ħassar ħtijieti.
Aħsilni kollni mill-ħtija tiegħi;
naddafni mid-dnub tiegħi” (vv. 3-4).
L-invokazzjoni hi indirizzata lejn Alla tal-ħniena biex, imqanqal minn imħabba kbira bħal dik ta’ missier u ta’ omm, ikollu ħniena, jiġifieri jagħti l-grazzja, juri r-riżq tiegħu bi tjieba u komprensjoni. Hi karba ħierġa mill-qalb lil Alla, li hu biss jista’ jeħles mid-dnub. Jintużaw xbihat bħal: ħassar, aħsilni, saffini. F’din it-talba jidher il-bżonn veru tal-bniedem: l-unika ħaġa li tassew għandna bżonn f’ħajjitna hi dik li niġu maħfura, meħlusa mill-ħażen u mill-konsegwenzi tiegħu li jġibu l-mewt. B’xorti ħażina, il-ħajja spiss iddewwaqna dawn is-sitwazzjonijiet; u qabel xejn huwa f’dawn il-mumenti li rridu nafdaw fil-ħniena. Alla hu ikbar mid-dnub tagħna. Alla hu akbar mid-dnubiet kollha li nistgħu nagħmlu aħna. Alla hu ikbar mid-dnub tagħna. U l-imħabba tiegħu hi oċean li fih nistgħu nintefgħu bla ebda biża’ li negħrqu: il-maħfra għal Alla tfisser li jagħtina ċ-ċertezza li Hu qatt m’hu ħa jitlaqna waħidna. Tkun xi tkun il-ħtija tagħna li l-kuxjenza ċċanfarna biha, Hu xorta waħda hu dejjem akbar minn kollox (ara 1 Ġw 3:20), għax Alla hu akbar mid-dnub tagħna.
Aħna midinbin, imma bil-maħfra nsiru ħolqien ġdid, imfawra bl-Ispirtu u mimlija bil-hena. Issa tibda realtà ġdida għalina: qalb ġdida, ruħ ġdida, ħajja ġdida. Iva, midinba maħfura, li lqajna l-grazzja divina, u nistgħu saħansitra ngħallmu lill-oħrajn kif ma jidinbux iżjed.
Fr Claude
